1 juli 1997, dat is dag waarop ik vol trots mijn rijbewijs haalde!
Een datum die vaak door mijn hoofd speelt, als ik eraan denk dat ik toch nodig weer eens zou moeten gaan autorijden.
Jawel, er staat een auto voor de deur... Alleen wel een enorme bak voor iemand van 1,66 m., die nauwelijks met haar neus boven het stuur uitkomt.
Smoesjes genoeg: "in de trein kan ik lekker lezen" en zo ken ik er nog wel een paar.
Daarbij zijn er genoeg lieve, aardige mensen die mij overal naar toe willen rijden, vind ik fietsen heerlijk en kan ik heel goed overweg met http://www.ov9292.nl/.
Weer achter het stuur
Na een paar jaar geen auto meer te hebben gereden, stuitte ik een tijdje terug op een aanbieding voor drie autorijlessen. Helaas ging de deal niet door, want de instructeur had geen zin om alleen een opfriscursus te geven. Teleurgesteld liet ik mijn rij-plannen weer varen.
Een paar weken later kreeg ik op een beurs in Utrecht de kans om achter het stuur te kruipen van een bloedmooie Ferrari. En dat voelde zo goed! Wow! Ik kreeg echt zin om weer te gaan rijden! Over die Ferrari een andere keer meer.
Niet-meer-autorijden: het komt vaker voor dan je denkt
Op het schoolplein bleek autorijden of eerder niet-meer-autorijden ook een hot item.
Hoeveel moeders ik inmiddels ken die niet meer achter het stuur durven te zitten...
Mijn "probleem" blijkt dus veel voor te komen.
Als je opeens niet meer hoeft te rijden (bijvoorbeeld door verandering van werksituatie) kan er zomaar een hele tijd verstrijken voordat je weer in de auto stapt.
Niet denken, maar doen
Als je last hebt van niet-meer-rijden kan de gedachte: "ik kan niet meer autorijden" je blokkeren. Sinds ik in de Ferrari heb gezeten, komen er hele andere, positieve én realistische gedachten boven. "Ik kan weer auto rijden." Maar ook: "het klopt, ik heb de laatste jaren niet veel gereden". Ik kan mij zelfs voorstellen dat ik er plezier in kan hebben!
Vol bewondering heb ik gezien hoe mijn kinderen met vallen en opstaan leerden fietsen.
Oefenen, oefenen, oefenen!
In mijn fantasie is er ook voor ons een laagdrempelig circuit in een van de Houtense weilanden; een veilige plek waar je urenlang kunt oefenen.
Wat zou het toch fijn zijn om weer zonder erbij na te denken de auto te kunnen pakken!
En dan nu actie:
Mijn doel is om over een tijdje stralend en zingend in een mooie bolide te kunnen toeren.
Dat roze papiertje dat nu tot een roze plastic kaart is getransformeerd kan nog jaren mee!
Ik wil langsgaan bij organisaties die mensen met weinig recente rij-ervaring weer op weg kunnen helpen. Dit kunnen speciale rij-opleidingen zijn, maar ik ben ook nieuwsgierig naar hele andere trainingen. Naast praten en kijken hoop ik natuurlijk ook te ervaren.
Mijn ervaringen wil ik op dit blog Tas-rijdt-weer-auto gaan delen, om zo ook als wegwijzer voor anderen te fungeren!
